Lerarenvereniging Levende Talen Nederlands schreef een vertaalwedstrijd uit met als opdracht een literaire vertaling te maken van het gedicht ‘Telescope’ van de Amerikaanse Nobelprijswinnaar (2020) Louise Glück.
De bij ons nog niet zo bekende Louise Glück is al decennialang een van Amerika’s meest vooraanstaande dichters, wier werk tot nog toe bijna niet in het Nederlands was vertaald. Alleen Erik Menkveld publiceerde in 2004 een handvol vertalingen. Glücks poëzie is volgens de Nobelprijsjury openhartig, sober en compromisloos. Haar taal is eenvoudig, maar de inhoud is rijk.
De vertaling die Zayneb Absabdoun instuurde kreeg van de driekoppige jury van de vertaalwedstrijd uit 121 inzendingen een eervolle vermelding. Zo’n jury-overleg gaat in Coronatijden natuurlijk ook digitaal en dus kunnen we in onderstaande video nog even mee genieten van hoe jurylid Thomas Möhlmann helemaal lyrisch wordt bij een aantal vertaalvondsten van Zayneb.
Geef toe, dit is toch om trots op te zijn. Wij zijn het alleszins. Proficiat, Zayneb, met je prijs maar vooral met de hele mooie vertaling waardoor we dit prachtige gedicht van Louise Glück leren kennen..
TELESCOPE
by Louise Glück
There is a moment after you move your eye away
when you forget where you are
because you’ve been living, it seems,
somewhere else, in the silence of the night sky.
You’ve stopped being here in the world.
You’re in a different place,
a place where human life has no meaning.
You’re not a creature in a body.
You exist as the stars exist,
participating in their stillness, their immensity.
Then you’re in the world again.
At night, on a cold hill, taking the telescope apart. fsdqs
You realize afterward
not that the image is false but the relation is false. fds
You see again how far away
each thing is from every other thing.
TELESCOOP
Louise Glück, vertaling Zayneb Asabdoun, 6EM
Er is een moment nadat je je oog wegdraait wanneer je vergeet waar je bent
want je hebt geleefd, lijkt het,
ergens anders, in de stilte van de sterrenhemel.
Je bent gestopt met hier te zijn in de wereld. Je bent op een andere plek.
een plek waar leven geen betekenis heeft.
Je bent niet een schepsel in een lichaam.
Je bestaat zoals de sterren bestaan,
deelnemend in hun stilte, hun eindeloosheid.
Dan ben je weer op de wereld.
’s Nachts, op een kille heuvel, de telescoop uit elkaar aan het halen.
Erna besef je
dat niet het beeld vals is maar de verbinding vals is.
Je ziet weer hoe ver weg
elk ding is van elk ander ding.
